سرانجام قاتلان اما حسین

یکی از موضوعات بسیار جالب و شور انگیز قران مسائله انتقام کشی خداوند از ستمگران و ظالمان است.

خداوند در ایات فراوانی مردمان را از ستم پیشگی بر حذر داشته و فرجام سو ان را به انان یاد اورشده است .از

دیدگاه قران  سنت الهی و مقتضای عدالت خداوندی ایجاب می کند که به ستمگران و جانیان امان ندهد و انان

را در دنیا و اخرت به کیفر کردارشان بر ساند .بر این اساس وقتی ایاتی مانند:(فانتقمنامن الذین اجرموا و کان

حقا علینا نصر المومنین)۱ "از مجرمان انتقام کشیدیم و در سنت ماست که مومنان را یاری کنیم"

(انا من المجرمین منتقمون)۲" ما همواره از مجرمان انتقام می کشیم"(و ستعلمالذین ظلمو ایی منقلب ینقلون)۳

"به زودی ستمگران خواهند دانست که چگونه زیر و رو خواهند گشت "را مورد مطالعه قرار دهیم و ان رابا

سر نوشت قاتلان حسین (ع) و جنایتکاران کربلا  مقایسه کنیم خواهیم دید که چگونه دست انتقام خداوندی از

استین مختاربن ابی عبید ثقفی بیرون امد و انان را با نکبت و ذلتی وصف ناپذیر به هلاکت رساند. اما بدون

شک هلاکت خفت امیز کشندگان حسین (ع)یک عامل دیگر هم داشت عامل اجابت دعای مظلومانی که در ان

صحرای سوزان و عریان کربلا یاوری جز خداوند نداشتند و همه راه های نجات به رویشان بسته شده بود.

اینک این حسین(ع) است که وقتی عزم ان جماعت را جزم جنگ دیده از سر نومیدی دست بر اسمان بر داشت

و فرمود :(اللهم احس عنهم قطر السما و ابعث علیهم سنین کنی یوسف و سلط علیهم غلام ثقیف یسو مهم کاسا

مصبره.....)۴ "خداوندا بارش اسمان را از انان دریغ دار و به سال هایی مانند سال های یوسف دچارشان ساز

و غلام ثقفی را چنان بر سر انان مسلط فرما که تلخ ترین جام های مرگ را در کامشان بریزد."چگونه می توان

باور کرد که خداوند نجوای پدر مجروح و دلشکسته ای چون حسین (ع) را نشود که  به گونه چاک چاک

فرزندش گذاشتهو می گوید :(قتل الله قوما قتلوک)۵ "خدا بکشد کسانی که تو را کشتند"دنیا دار مکافات است

قاتلان امام حسین

به گزارش خبرنگار «تکیه خبر» خبرگزاری فارس، دهم محرم سال 61 هجری، حادثه‌ عظیم قیام عاشورا، شهادت حسین بن علی علیه‌السلام و هفتاد و دو تن از یاران باوفای ایشان رقم خورد. قیامی که حضرت اباعبدالله(ع) برای برپایی و اقامه دین مبین اسلام، همراه خانواده خویش، حج خود را نیمه‌تمام رها کرد و برای ادای رسالت مهمی به سوی کربلا حرکت کرد.

افراد بسیاری در واقعه عظیم عاشورا به ایفای نقش در جبهه حق و باطل پرداختند. آنهایی که دل در گروی محبوب حقیقی نهاده بودند، در یاری امام زمان خویش بر یکدیگر سبقت ‌گرفته، عاشقانه از حریم ولایت و حرمت فرزند رسول خدا(ص) دفاع و حمایت کردند.