کربلا نزدیک است

 خدایا٬ کعبه سنگ است٬ کوفه بی وفا و مدینه تنگ. به کربلا میروم تا نمازی را اقامه کنم که شمشیر از محراب قنوتش گذشته باشد و تیر سه شعبه نشانه قبولش افتد.

بگذار بگذرم وگرنه اسم اعظم تو را خواهم گفت.

و نشانه صورتت را به تمام چشم های سرگردان خواهم داد. بگذار بگذرم مگرنه خواهم گفت کربلا کجا است و نماز عشق از کدام نافله بهتر است.

میترسم اگر بدانند کربلا با توچه سودایی است زمینت را بسوزانند و آسمانت را از خون خویش رنگین کنند.