چرا امام خمینی رهبر انقلاب مردم ایران شد؟

یک سؤال را درباره حوادث انقلاب همیشه از خودم می‌پرسم و شاید این سؤال در ذهن خیلی‌های دیگر هم وجود داشته باشد؛ چرا با اینکه فعالین سیاسی مختلف و رهبران ملّی و مذهبی متعددی در دوران پیش از انقلاب و در کوران حوادث و مبارزات با سلطنت پهلوی حضور داشتند، از همان ابتدای شکل‌گیری مبارزه نام امام خمینی پررنگ‌تر از بقیه دیده ‌شد و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هم رهبری انقلاب و نظام به عهدۀ امام خمینی گذاشته شد؟ چطور کسی که ۱۵ سال از کشور و مردمش جدا شده بود، برمی‌گردد و رهبری یک ملت را برعهده می‌گیرد؟

مگر در خود ایران کم بودند آدمهایی که زندگی‌شان را در راه مبارزه با استبداد گذاشته بودند؟ کم بودند روحانیان و روشنفکران معروف و متشخص؟ کم بودند مبارزان ملّی و مذهبی بزرگ و مشهور؟ پس چرا امام؟ چرا در روزهای تبعید امام همه نگاه‌ها به نجف و پاریس بود؟ چرا آدمهای مختلف برای دیدار امام به نجف و پاریس می‌رفتند؟ چرا در راهپیمایی‌ها و تظاهرات مختلفی که در شهرهای ایران برگزار می‌شد، همواره نام و یاد و تصاویر و اعلامیه‌های امام حرف اصلی را می‌زد؟ چرا در بهمن ۵۷ همه مردم منتظر بازگشت امام بودند؟ اصلاً چرا با آمدن امام در دوازدهم بهمن، انقلاب اسلامی به پیروزی رسید؟ اینها سؤالاتی هستند که پاسخ به آنها می‌تواند خود پاسخگوی بسیاری دیگر از شبهات مربوط به تاریخ انقلاب اسلامی ایران باشد. شبهاتی که شاید بعد از گذشت سی سال از پیروزی انقلاب اسلامی همچنان در اذهان برخی وجود داشته باشد!